De wenkbrauwen van Roya

Men noemt haar dé wenkbrauwspecialiste van Nederland en het vrouwtje met het touwtje. Niet alleen Oud-Zuid lijkt bij haar in de stoel te liggen. Ook menig BN-er loopt met Roya Zare weg. Wat zeg ik? De wenkbrauwen van Roya zijn world famous. Een soort van mythe. Ik wil het zelf ontdekken!

De volle wenkbrauwen van mijn vriendinnen

Roya werkt op verschillende plekken in het land en is zelfs één keer per maand in Hasselt te vinden. Ik kies voor haar vestiging aan de Admiraal de Ruijterweg in Amsterdam. Er is niets fancies aan de salon. Maar daarvoor ben ik hier ook niet. Het zijn de lovende verhalen over Roya én de volle wenkbrauwen van mijn vriendinnen die maken dat ik hier zit.

Roya keurt mijn wenkbrauwen af, dat doet pijn

In de behandelruimte staan twee ligstoelen. Ik neem gelijktijdig met een andere persoon plaats. Vanuit mijn ooghoek observeer ik de volle wenkbrauwen van de vrouw in de andere stoel (later blijkt dat dit een jaar geleden wel anders was). Als Roya binnenkomt, gunt ze me een korte blik en loopt door terwijl ze zegt: ‘Oh nee, jij bent mijn klant niet. Dat zijn mijn wenkbrauwen niet.’ Auw, die doet pijn. Ik antwoord: ‘Uhh Roya, dat ben ik wel. Dat is precies waarom ik hier ben. Omdat ik jouw wenkbrauwen wil.’

Er komt geen pincet aan te pas

Behendig tekent Roya een wenkbrauw op mijn gezicht. Ze geeft me een spiegel en legt uit hoe een wenkbrauw moet zijn. Ondertussen krijg ik wel tot vier maal toe een compliment over mijn jukbeenderen, vraagt ze of ik model ben geweest en vertelt ze wat een goede wenkbrauw voor mij kan doen. Ik begin het weer iets leuker te vinden. Roya legt uit dat we de komende maanden gaan werken aan massa. Daartoe scheert ze mijn wenkbrauwen in plaats van te trekken met pincet, hars of touw. Epileren? Zaaien wil ze!

Spermacellen en dons

Om het verschil te kunnen laten zien, werkt ze eerst mijn ene wenkbrauw bij. Ze scheert, verft en tekent wat. Dan markeert ze ook de andere om te duiden wat er mis is. ‘Noemt ze het nou een spermacel?’ Ik doe net alsof ik niets gehoord heb. Echt leuk vind ze het niet dat ik een foto maak. Mijn wenkbrauwen zijn duidelijk geen visitekaartje voor haar. Ik hou wel van die ijdelheid. Bij het weggaan en wanneer ik een nieuwe afspraak in haar overvolle agenda plan, waarschuwt ze me. ‘Die wenkbrauwen zijn maar van korte tijd. Dons haar kan de verf niet lang houden. Je zult dus zelf moeten bijtekenen de komende tijd.’ De vrouw in de stoel naast me springt in: ‘Maak je geen zorgen. Zo waren mijn wenkbrauwen ook een jaar geleden.’ Ik kan het amper geloven en neem de laatste tip in mij op: ‘Vooral niet zelf plukken de komende tijd.’

Ook de wenbrauwen van Roya Zare? Maak een afspraak via haar website.