Van Engelse paardrijbroek via boyfriend en baggy ben ik bij de drollenvanger beland. In harembroek van Sarah Pacini sla ik de brug tussen mijn puberjaren en 40+ status.
Mijn middelbare schoolvriendinnen verbazen zich vast niet om mij in harembroek te zien. Ze herinneren zich misschien nog het exemplaar dat ik in de textiellessen op de middelbare school ontwierp. Een drollenvanger die vervolgens de nodige uren naaiwerk kostte om de crèmekleuriger stof met zwarte strepen naadloos te laten aansluiten. Mijn zwarte harembroek is daarmee een ode aan mijn jeugd.
Toch slaat de broek ook de brug naar het heden. De broek lijkt een logisch gevolg van de ontwikkelingen die we de laatste jaren zien. Van paardrijbroek belandde ik in boyfriend en baggy broeken. De harembroek voert een stapje verder. Op de één of ander manier vind ik de broek net iets vrouwelijker, hoewel ik me goed kan voorstellen dat mannen van dit model gruwelen.
Ik heb een dik jaar gezocht naar deze broek ie hoog op mijn wishlist stond. Had gedacht het haremgeval wel ergens op een marktje tegen het lijf te lopen. Uiteindelijk was het de etalage van de Sarah Pacini winkel in Maastricht waar de drollenvanger mij toelachte. Even twijfelde ik, want hoewel de collectie van Sarah Pacini bestaat uit prachtige, aaibare ontwerpen, doet de kleding tevens een beetje aan alternatieve, grote damesmode denken. Maar toen ik bedacht dat ik in 1 jaar 10 kilo ben aangekomen, besloot ik dat de winkel uitstekend bij me past. En eerlijk? Had ook best wel een paar van die basic t-shirts willen kopen en één van die hele fijne vesten.
Wat de harembroek voor mij tot een succes maakt? Multifunctionaliteit, net als die fijne LaDress jurk die ik ooit een week lang testte. Het ding is makkelijk te wassen en makkelijk te combineren met hakken, wearable met All Stars en zomerblij met een slipper en t-shirt.
Op de foto: harembroek van Sarah Pacini, top van Hugo Boss, bijna vintage Patrizia Pepe jasje, All Stars met zwarte zool en tas die ik van een lief vriendinnetje kreeg.
Reacties (0)