Je hebt kleermakers, createurs, ontwerpers en designers. Altijd een beetje moeite gehad met de Nederlandse ontwerpers. Het grachtengordelgehalte van Frank Govers, Frans Molenaar en Edgar Vos drukte voor mij lange tijd en stempel op het Nederlands kunnen. De drie hebben zeker menig vrouw prachtig gekleed, maar het imago er omheen zo schrijnend. Zo overdreven bejubeld.
Misschien is dat ook wel de reden dat ik Christian Lagerwaard een warm hart toedraag. Deze man staat met zijn voeten op de grond. En dat terwijl hij bij Guy Laroche en Emanuel Ungaro werkte. Hij noemt zichzelf createur en dat is hij. Het pakje dat ik ruim vijf jaar geleden bij hem liet maken, koester ik. Iedere naad is met liefde genaaid. De stukken in zijn atelier stralen dezelfde bezieling uit. Wellicht niet wereldvernieuwend, maar wel met oog voor detail. Zonder afbreuk te doen aan zijn kunnen, is Christian op en top kleermaker. Kleermaker met gevoel voor vrouwelijke vormen, met kennis van materiaal en oog voor snit. Christian schat zichzelf op waarde, zonder onnodig boven zichzelf uit te stijgen.
Al voor ik mijn eerste stuk van Christian Lagerwaard kocht, had ik een vrouwensmoking van Viktor & Rolf te pakken. Bij Kiki Niesten met een Gucci-smoking in mijn linkerhand, koos ik voor het exemplaar Van Viktor & Rolf in mijn rechterhand. Ze waren zo’n tien jaar geleden nog amper bekend, maar het label deed iets met me. Misschien omdat ik ze het zo gunde. Misschien omdat ik mijzelf gunde dat Nederland boven het gehalte van de grachtengordel zou uitstijgen. Wie had toen gedacht dat het modeduo H&M wist te halen. En dat maakt misschien ook het verschil duidelijk tussen ontwerper en designer. Want hoe zeer ik het iedere ontwerper gun, de H&M haal je enkel als designer wanneer je invloed hebt op wereldniveau.
Toch is het gevaarlijk om een hokjesindeling te hanteren. En zo ook de categorieën die ik benoem. Misschien is dat ook echt wel heel Nederlands en doe ik daarmee mijzelf en hen die ik bekritiseer en bejubel te kort. Loop ik daarmee bovendien de kans dingen onjuist te bestempelen of zelfs geheel niet op te merken, zoals tot korte tijd geleden Monique Collignon. De laatste tijd ben ik haar gaan volgen. En ik kan er niet omheen. Monique maakt geweldige stukken. Goed, ze zijn misschien wereldwijd niet bepalend voor het modebeeld, maar de prêt-à-porterlijn MC is zeker van nu, eigen, draagbaar en ook nog betaalbaar. Een label dat al snel tot je favorieten gaat behoren. Items die niet aan een haakje in je kast blijven hangen! Loves to Have is dan ook blij met de nieuwe webshop met stuks uit de MC collectie.
Reacties (0)