Het is denk ik een jaar geleden dat een vriend mij vroeg: “Waar gaat je volgende reis heen?” Ik keek hem beduusd aan. Ik was immers vers terug uit Italië. Hoezo volgende reis? De smaak van die burrata hing nog op mijn tong.
De volgende vakantie al plannen op vakantie
Hij herinnerde mij aan mijn eigen vakantieregel. De gouden vakantieregel. Een regel die hij keurig had toegepast. Ja echt, sommige mannen luisteren dus toch! En dit exemplaar was blij dat hij dat had gedaan. “Het is waar”, liet hij weten. Als je al op vakantie een doorkijk hebt op een volgend uitstapje, begint je hele leven als één grote reis te voelen. Echt waar!
De gouden vakantieregel
De gouden vakantieregel heb ik ondertussen zelf ook weer ingevoerd. Het werkt! Ik was het vergeten. Maar toen ik van kerstvakantie terugkwam, wist ik al dat ik de afgelopen dagen in Parijs zou zijn. Iets dat ten eerste nooit mogelijk was geweest, indien niet al vooraf gepland. Ten tweede maakte het dat ik de afgelopen weken me steeds mocht verheugen. Verheugen op een uitje dat te tof was!
Parijs op de planning
Terwijl ik dit typ, denk ik met weemoed aan de fijne dagen in Parijs. Ik ben voor het eerst sinds jaren weer in het Picasso Museum geweest. Laat dat nu net één van mijn favoriete musea zijn. De expositie met alleen maar werken uit 1932 gaf me een nieuw beeld. Meer dan ooit hou ik van de man en van dit museum. Daarnaast een te fijne, door een Parisienne ingefluisterde, sushi bar ontdekt. Zo fijn dat ik ‘m eigenlijk helemaal voor mezelf wil houden. Nu goed dan, Blueberry heet dit restaurant Bij St. Germain de Près. Die maki’s zijn te belachelijk waanzinnig. Zeker ook fijn was het eten bij Lou Lou met uitzicht op het Louvre. LovestoHAVE is niet het eerste die dit restaurant noemt in een blog. En het bento-box restaurant Nanashi op Rue Charlot won het maar net van het glutenvrije Italiaanse walhalla BigLove op Rue Debelleyme in het 3e arrondissement. En nu kijk ik dus uit naar mijn volgende buitenlandse bite. Die gaat Spaans zijn!
De volgende vakantie is al geboekt
Het volgende reisje is alweer geboekt. Die voert naar Valencia. En zelfs een uitstapje daarna staat al in mijn agenda. Ik was werkelijk vergeten hoe geweldig dat vooruit plannen werkt. Opeens voel ik me geen slaaf meer van mijn werk. Maar voelt het leven als een heerlijk lange vakantie, 365 dagen per jaar. Daarbij het geluk dat ik me tussendoor met te leuke dingen mag bezighouden. Niet langer in dienst van mijn werk, maar werk dat me het gevoel geeft een bofkont te zijn.
Doe het ook: 365 dagen per jaar vakantie
Probeer het ook. Je ervaart het verschil meteen. Je krijgt onmiddellijk dat eeuwige vakantiegevoel. Kom eenvoudigweg niet eerder terug van vakantie, dan dat je al de volgende reis hebt geboekt. Het hoeft niet ver weg te zijn, een nachtje aan de kust voldoet. En dan? Ook dan pas terugkomen als weer het volgende in je agenda staat. En nee, dat hoeft heus niet de week erop te zijn. Al zitten er enkele maanden tussen. Het gaat om het idee. Het idee iets in het vooruitzicht te hebben. Wat zeg ik? Iets? Een iets dat zich laat omschrijven als een 365 dagen per jaar vakantiegevoel. Dat is niet niets!
Vergeet ik helemaal om Viktor & Rolf te noemen. Die show heb ik in Parijs gezien. Was zo waanzinnig. De kleding genaaid als een herinnering aan de gevlochten mandjes die ik op de kleuterschool maakte. Wat een vakmanschap. Wat een discipline. En die zelfgemaakte stoffen dan weer vertaald naar te gave ontwerpen. Nog draagbaar ook. Terwijl ik weet dat het volgende uitstapje op de planning staat, geniet ik nog wel even na. Geraakt!
Reacties (0)