Eerste keer dat ik in New York ben tijdens de NYC Marathon. Niet om deze zelf te lopen, wel om aan te moedigen. Zodra ik op 1st Avenue aankom, op het eerste aanmoedig en toejuich punt, voel ik mijn ogen vochtig worden. Ik voel de energie, de spanning, het samen. Het raakt me recht in mijn hart. Ik ben niet de enige toeschouwer met kippenvel.
Als alle bekenden voorbij zijn, lopen we naar Central Park. We volgden de renners middels een app. Ondertussen denken we ze van verre te herkennen. ‘Daar’, o toch niet. ‘Ik zie hem, ik zie hem, o nee, hij heeft geen pet.’ Gelukkig zie je een oranje shirtje al op mijlen ver aankomen. Met het spotten komt het dan ook in de meeste gavallen goed.
’s Avonds eten we met een hele groep mensen die aan de NY Marathon heeft deelgenomen. Men speecht, drinkt en deelt. De energie van de marathon leeft. Zo ook de volgende dag. Bijzonder hoe mensen met hun medaille door de stad lopen en worden aangesproken. Prachtig hoe een rondje NY bijdraagt aan verbondenhied.
Op de foto’s draag ik een nieuwe top van COS. Geïnspireerd door het shop succes van Miriam bij COS in Antwerpen, wipte ik in Londen op de valreep COS binnen. Dat zorgde ervoor dat ik op het concert van U2 aankwam met een grote tas. Beetje slepen, maar daardoor nu wel de gelukkige bezitter van de zwarte top met glans coating.
Draag de zwarte, glazende top samen met flare van Victoria Beckam en Nike’s. Over mijn arm mijn nieuwe reisgezel: Joseph van Stylesuite (zie eerdere blog). En ja, ik weet het. Het is tijd voor een nieuw paar gymschoenen. Dus zal ik NY niet zonder verlaten. Nu nog kiezen voor welke NY sneakers ik ga. Niet om de NY Marathon op te lopen, wel om een paar heerlijke dagen te herinneren.
Reacties (0)