Heb een hekel aan merkjes. Niemand hoeft te weten wat ik van wie draag. De kenners weten het wel. En zelfs dan. Wat maakt het uit van welke designer het is? Bij mij geen merkjes die pronken.
Ik lijk te behoren tot een kleine schare. Jammer, want de verschillende designer labels spelen maar al te graag in op de heersende merkengeilheid. En dat betekent dat je geen normale clutch of tas kunt kopen zonder print die het merk verraadt of logo dat prijkt.
Meest irritante bijkomstigheid is dat de handtekening van het merk ook nog vaak in het goud wordt geplaatst en dat terwijl ik al jaren bij zilverkleurig beslag zweer. Zit je dus met een handtas met loeigroot Prada en dat dan ook nog in het goud. Je moet het maar willen. Om over alle Louis Vuitton’s en Gucci-gedrochten nog maar te zwijgen. Ieder zijn ding hoor, maar ik ben blij dat je mijn Gucci hoogstens aan het bamboe herkent, mijn Chloé aan het slot en mijn Louis Vuitton aan het model.
Deze zomer ontdekte ik Bree. De uitstraling van de winkels is niet de mijne, maar de producten lokken. Hoewel ook Bree het niet kan laten, is het logo in ieder geval op een bescheiden manier gebruikt. Gedrukt in het leer. En dus heb ik eindelijk de clutch die ik lang wilde. Een simpele zwarte die de aandacht tenminste niet trekt.
Leukste van al. De producten van Bree zijn betaalbaar. En dus koos ik naast de clutch voor een toilettasje en sleutelhanger. Sleutelhanger bevestigd aan het toilettasje en ook het kleinere zusje van het toilettasje aangeschaft. En zo bezit ik nu een driehoekige portemonnee in een driehoekig tasje. En dat tasje bungelt aan de sleutelhanger. En die sleutelhanger bungelt weer als armband aan mijn arm. En dat geheel gooit hoge ogen. Bree kan de productieband aanzetten. De vriendinnen die ik het tasje als cadeau gaf, zijn al net zo enthousiast en op feestjes vraagt menig persoon mij naar de herkomst. Leukste van al? Dat alles voor circa 50 euro.
Reacties (0)