Maastricht magazine >
lifestyle

Katten en de kunst van het niets doen

Katten en de kunst van het niets doen

Als net veertiger, zo’n 5 jaar geleden, heb ik een cursus mindfullness gevolgd. Ik kon in die periode zo in gedachten verzonken zijn, dat ik soms echt niet wist waar ik me bevond. Gevalletje afslag gemist en daar pas na 5, of erger, 10 minuten achterkomen. Toen ik na weer zo’n ervaring las over mindfullness, heb ik mezelf maar opgegeven.

Artikel begint onder de advertentie

Verander of accepteer wie je bent en wat je hebt

Al ben ik niet van het type zweverig, ik heb er enorm baat bij gehad. De cursus heeft me geleerd om in het moment te leven en om aandacht te geven aan datgene waar ik mee bezig ben. Was ik vroeger eigenlijk altijd mijn sleutels kwijt, nu bijna nooit meer. Om maar iets te noemen. Daarnaast leer je om tevreden te zijn met wie je bent en wat je hebt. Ben je dat niet, dan verander je het. Kun je het niet veranderen, dan accepteer je dat het is zoals het is. Simpel toch!?

Master of zen met een kat

De cursus bestond vooral uit heel veel mediteren. De eerste keer begon ik al na 1 minuut te wiebelen en had ik spijt dat ik er aan begonnen was. Maar uiteindelijk hield ik het twee maal drie uur vol en raakte ik in een soort van trance. Cool. Volgens mij heb ik daarna nooit meer op het meditatiekussen gezeten. Alleen als ik het echt heel druk heb of me heel erg zorgen maak, wil ik wel weer eens verzanden in een warboel aan gedachten of twijfels. Ik zou dan kunnen gaan mediteren. Maar dat hoeft niet, want ik heb nu een kat. Ja, een kat! Initieel aangenomen in de strijd tegen de Amsterdamse muizen, groeide mijn kat uit tot de ultieme Master of zen. Uren kan hij zich wassen zonder ergens anders aan te denken. En uren kan ik hem dan gadeslaan zonder ergens anders aan te denken.

Mindfull niks doen

Wanneer ik teveel met van alles en niks bezig ben, dan loopt hij me net zo lang miauwend voor de voeten tot ik hem aandacht geef. Mijn kat doet me letterlijk inzien wanneer ik niet in het moment leef. Dan ga ik hem lekker kriebelen, soms wel een half uur lang. En geniet ik van zijn purretjes. En van het gewoon ‘zijn’ met mijn kleine (nou ja, Garfield is er niks bij) lieve, zachte, harige monster. Het meditatiekussen is verworden tot een van zijn favoriete ligplekken om lekker mindfull niks te doen. Typisch.

Gerelateerde blogs

    Reacties (0)

    Geef een antwoord

    Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *