Maastricht magazine >
lifestyletip

Wishing you the blues!

Wishing you the blues!
Artikel begint onder de advertentie

Het nieuwe jaar. Terwijl de ‘gelukkig 2017’ berichtjes binnenstromen via WhatsApp, sms, Messenger, Facebook en hier en daar een verlate, oude vertrouwde kerstkaart, beperken mijn nieuwjaarswensen zich tot op heden tot oprechte zoenen voor mensen om mij heen. Niet omdat ik niet weet hoe dat berichtje met ‘press here’ door te sturen. Wel omdat in mijn hart iemand het beste wensen, beter voelt dan een 13 in het dozijn berichtje appen. Maar sinds gisteren heb ik opeens de 13 uit het dozijn te pakken. Die ene die er eigenlijk niet in thuishoort. Ik weet wat ik wens. Ik wens je de blues!

gelukkig-nieuwjaar

De blues centraal in 2017

De blues wensen voor 2017 komt niet uit mijn eigen koker. Het is tijdens het Nieuwjaarsconcert van het Nederlands Blazers Ensemble dat artistiek leider Bart Scheemann in het Concertgebouw de aanwezigen aanmoedigt om, in aansluiting op het thema, in 2017 de blues te zingen. Deze muziek die 150 jaar geleden is ontstaan, biedt ruimte voor het uiten van verdriet en lijden. Een muziekvorm die verbindt en troost biedt; alle ellende even doet vergeten. Daarmee anno 2017, in een wereld die wemelt van de verhalen over ontheemde bevolkingsgroepen, oorlogen en onderdrukking, wellicht actueler dan ooit.

Ik wens je verbondenheid

We hebben het allemaal weleens. Last van de blues. Dingen zitten tegen. Lopen niet zoals we hadden gehoopt. Het hoort bij het leven. Die blues die is er nu eenmaal zo af en toe. Het is niet zozeer die blues die ik je wens. Wat ik je wens is herkenning en erkenning als opmaat in het overwinnen van uitdagingen en problemen. Want om met tegenslagen om te gaan, als we willen dat 2017 daadwerkelijk gelukkig wordt, dienen we of we willen of niet de blues te accepteren. Het is immers in die acceptatie dat de sleutel naar geluk verborgen ligt. Hoe? Net als 150 jaar geleden. Door samen de moed er in te houden. Door vanuit verbondenheid troost te vinden.

Muziek verbindt

Elk jaar krijgen jonge componisten de kans om een bijdrage te leveren aan het Nieuwjaarsconcert. De drie componisten die dit jaar binnen het thema blues bijdragen, laten een onuitwisbare emotie bij mij achter. De 13-jarige Shaza Manla vluchtte samen met haar familie uit Syrië. Ze woont nu in Haarlem. Op het toneel wordt ze geïnterviewd. Het raakt me hoe goed haar Nederlands is en hoe dicht ze bij zichzelf staat. Het bevestigt hoezeer muziek bijdraagt aan integratie. Hoezeer muziek culturen kan samenbrengen. Met haar kanun, het klankbord met snaren op haar schoot, laat zij zien dat je met een instrument verschillende soorten muziek kan brengen. En dat is precies waar ik in geloof. In zoeken naar het raakvlak. Hoe klein ook, daar is waar groots ontstaat.

Het is nooit af

De tweede jonge componist die het podium krijgt is Daniël Apol. De pianist maakt zichzelf niet mooier of groter dan dat hij is. Zonder blikken en blozen deelt hij dat zijn rokkostuum is gehuurd. ‘Door Fred’, laat hij weten. Op de vraag wanneer je weet dat een stuk af is, geeft hij aan dat hij zelfs nu – vlak voor zijn performance in het Concertgebouw – nog wel een noot wil omgooien. Het is nooit af. Ik hou van die gedachten. Van het streven naar perfectie in combinatie met de realisatie dat dingen veranderen. Dat wat bij het slapen gaan perfect lijkt, er anders uit kan zien in de morgen. Dat realiseren, kan alleen wanneer je oog hebt voor de wereld om je heen. Wanneer je niet op een eiland gaat zitten, maar de verbinding zoekt. En dat vraagt in de eerste plaats om zelfkennis. Om je klein durven maken en accepteren wie je bent. Voorbij durven gaan aan je ego.

Samen sterk

Na Shaza Manla en Daniël Apol volgt Soundboxx. Een band uit Sneek. Het nummer ‘Blind’ is gecomponeerd door Rebecca de Vlught (zang, 17 jaar) en Jeroen Bakker (altsaxofoon, 17 jaar). Nou ja, bijna dan. Zij schreven de grote lijn. Het is samen met hun band dat ze het perfectioneerde. Ook hier wederom verbondenheid de sleutel!

Drie wensen voor de prijs van één

Die blues zal er zo nu en dan zijn. Voor niemand is een jaar 365 dagen rozengeur en maneschijn. Wat ik je wens, is het besef dat de sleutel naar dat ‘gelukkige nieuwe jaar’ in jezelf gelegen is. Dat je altijd wel een instrument hebt, een middel of aanknopingspunt (hoe klein ook), om aansluiting te vinden met datgene wat misschien in eerste instantie zo afwijkend lijkt. Daarnaast wens ik je het besef dat dingen nooit af zullen zijn. Een besef dat aan de basis ligt aan voorbij durven gaan aan je ego, om je heen blijven kijken en je verwonderen. En als laatste gun ik je het lef om anderen om hulp te vragen. Om vanuit samenhang de verbinding te zoeken. Omdat we samen sterk zijn. Samen de blues! Kom maar door 2017, ik kan je hebben!

Nieuwjaarsconcert terugkijken? Dat kan. Ga naar de site van het Nederlands Blazers Ensemble voor meer informatie over het concert en de uitzending van de VARA.

Gerelateerde blogs

    Reacties (4)

    Geef een antwoord

    Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *