Hulde aan diegene die het woord ‘quinoa-kutjes’ de wereld in heeft geholpen. Ik vind het té leuk. Nog steeds, ook al is het allang niet meer nieuw. Zo niet nieuw en zo vaak gelezen en gehoord, dat het misschien wel tot een nominatie komt om aan de Dikke van Dale te worden toegevoegd. Ik ben er zelf ook één by the way. Zo’n quinoa-kutje.
Radicale ommekeer en een platte buik
Ja. Ik maak sapjes en (quinoa)salades. De ommekeer kwam een jaar geleden toen hubby en ik na weer een weekend te veel eten en drinken met dikke buik op de bank een filmpje gingen kijken. Ik koos voor ‘Fat, Sick and nearly Dead’. De volgende dag had ik een volgeladen kar met groenten, fruit, noten en zaden en had ik meer bekijks dan in mijn vergane glorie jaren. De radicale ommekeer zou nu van start gaan. En met succes. Na 5 weken waren we samen 12 kilo kwijt en lag ik met bijna platte buik beeldig te wezen op de stranden van Ibiza.
Wat 38,5 calorieën per dag met je doen
In de drie jaar dat we samenwoonden waren we beiden flink aangekomen, de beruchte samenwoonkilo’s. Heel goed begrijpen deed ik dat nooit, totdat ik ergens las dat 1 kilo gelijk staat aan 7000 calorieën. En toen ging ik rekenen. Ik was in drie jaar tijd 6 (!) kilo aangekomen. Dat stond dus gelijk aan 42.000 calorieën. Verdeeld over 3 x 365 dagen kom je uit op 38,5 calorie per dag. Wat op zich natuurlijk niks is. Maar daardoor begreep ik het ineens wel. Want ik ging net iets minder vaak op de fiets de stad in en ik had geen onbedoelde balansdagen meer (dat je koelkast leeg is en je dat dan ook maar laat). Bij zelf koken waren de porties groter dan van de traiteur en op zaterdagochtend zat ik ineens aan het ontbijt in plaats van in de sportschool. Die 38,5 calorie per dag, of 270 calorie per week, daar kwam ik dus echt wel aan.
Friet zonder mayonaise
Enfin. Vijf weken lang was ik enorm druk met sapjes, soepjes en salades maken. Alleen in de weekenden een of twee glaasjes wijn (per dag, dat dan weer wel). Geen brood en ok, een klein frietje bij de fruits-de-mer maar dan geen mayonaise. Iedere dag een half uur yoga. Het heeft geholpen, ik was vijf kilo kwijt. En hoewel in een soort latente staat van trek, had ik geen echte honger. Ik denk dankzij de quinoa. Want eerlijk is eerlijk. Het vult, het is best heel lekker (met rucola, noten en avocado bijvoorbeeld) en het lijkt wel of je meer afvalt naarmate je er meer van eet. Dus ‘quinoa-kut’, laat mij het maar lekker zijn.
‘Fat, Sick and Nearly Dead’ is een documentaire van een te zware Australiër (Joe Cross) die na 3 maanden sappen 40 kilo kwijt is en belangrijker, van de Prednison en andere medicijnen af. Een fantastische eyeopener als je net even dat duwtje in de rug nodig hebt. Je kijkt hem op Netflix.
Reacties (0)